vrijdag 28 oktober 2016

Tsjiep, tsjiep, tsjiep!

Mevrouw Rafel is er niet hoor! 

Nou ja,ze is er wel,
maar ze is er toch niet.

Net als de eekhoorn 
uit een van de 
verhalen van Toon Tellegen.

Eekhoorn was al dat 
gehakketak en geharrewar 
van de andere dieren zo beu dat hij
echt niet was.


Nee, Mevrouw Rafel breit vogels
samen met Arne en Carlos. 


Dus gelukkig is ze 
helemaal niks beu! 


Welnee!

Ze is helemaal in de ban van die 
leuke vogeltjes.


Voorlopig maakt ze 
studie van 

de anatomie van de gebreide vogel! 

En dat is even doorzetten.


Vooral omdat ze nog maar met een 
proeflapje
bezig is,

Ahum! 

Maar zijn ze niet schattig? 


Zo meteen 
maar even een staartje opzetten.
Dan volgt de rest hopelijk 
vanzelf.

En het verhaal van de eekhoorn? 

Dat staat in 
"Misschien wisten zij alles"
van Toon Tellegen.

Op blz 95.

De eekhoorn, sorry,  Anny 
is er echt niet! 

Anny breit.
Een vogelstaartje. 

maandag 24 oktober 2016

Herfst.


Het allerliefste zou ik eindeloos willen nazomeren.
Maar aan alles komt een einde.

En zo moest ik afgelopen 
week hard aan het werk in de verschillende 
tuinen.

Slaperig en rozig van zoveel
buitenlucht kwam er niet veel 
terecht 
van met lapjes spelen. 

Ik kleuterde nog maar even door. 


Zo'n portretje is zo gemaakt.


En zo bouw ik weer een leuke 
voorraad originele kadootjes op.
Want ik plak ze op
kleine notitieblokjes
die iedereen altijd wel kan gebruiken. 


Inspiratie vind ik ook in de 
teksten op de 


zelfkanten van stoffen.

One-a-day!

Het klopt bijna!


Oh, kijk, hier nog eentje
met een flodderknotje! 


|Misschien ook iets 
voor op mijn dagboek voor het komende jaar! 

maandag 17 oktober 2016

Doorkleuteren.

Een paar weken geleden was er ineens dat woord
doorkleuteren.

Een naar verhouding jonge kleuter 
nog een jaartje extra op de kleuterschool 
(nou ja, die bestaat niet eens meer!)
laten. 


Ik kleuter al jaaaaaaaaren door.

Vorige week nog.

Tegenwoordig is alles eender.
Het notitieboekje dat 
ik koop in dit dorp 
kan ik overal in Nederland kopen.

Om het een beetje persoonlijker 
te maken 
doe ik er iets op.


Een klein geborduurd portretje bijvoorbeeld. 


En wat werk met de viltstift...


Ik vond die oranje stipjes 
toch niet zo leuk! 

Dus moest ik er oneindig over 
met de zwarte stift. 


De portretjes hebben mijn voorkeur.

Hoewel een enkel dier  het ook 
altijd wel goed doet. 

Dat gepruts met een minilapje en 
draadjes kan ik dagen volhouden.

Hoe komt het toch dat er nog 
zoveel quiltwerk ligt? ...


Het kleuteren is met het borduren 
nog niet over! 

Ik leer weer schrijven! 
Handletteren is heerlijk ontspannend.
Zo leuk om te doen.  


donderdag 13 oktober 2016

Koekje erbij?


De "Lieve Lita"quilt 
wordt een verzamelplaats voor 
allerlei kleine werkjes 
die nooit een plaatsje vonden 
op ander werk.

In mijn borduurkoffertje 
vond ik dit 


Maria koekje.

Nou ja koekje,
deftig gezegd is het een biscuitje
maar wij zeggen hier gewoon 
kaakje hoor! 

Echte Hollandse zuinigheid dus. 


dinsdag 11 oktober 2016

In je mand!


Jammer genoeg was het niet dit mandje 
dat ik afgelopen week dikwijls opzocht! 

Nee, het was de echte lappenmand. 

Door een flink aantal peesontstekingen 
in mijn linkervoet 
ben ik maar weer eens begonnen met 
een stootkuur prednison.

En dat is altijd vechten.
Mijn lichaam en de medicijnen.
Oorlog is het! 

Dus even pas op de plaats is wel hard nodig.


Dus maakte ik het gezellig op de bank 
met een dekentje 
en de nieuwste Rachel Hore.

"The House on Bellevue Gardens".

Nog niet vertaald voor zover ik weet.
Net iets diepgaander dan het gemiddelde 
feelgoodboek. 

Het huis dat Leonie, een fotomodel
in de jaren '60 en '70, erfde
is een toevluchtsoord voor 
allerlei min of meer stuurloze mensen 
geworden.
En dan loopt de erfpacht af en is er 
geen geld om deze te verlengen. 

Een aanrader.
Misschien ken je Rachel van 
"De geheime tuin"
of 
"Het droomhuis" ,


Inmiddels heb ik de draad weer opgepakt. 
M'n lichaam is gewend aan de medicijnen.
De vrede is weer gesloten.

En de klosjes ja,
die zijn heerlijk voor onder de koffie bij omi! 
Oh, wat zijn die dingen verslavend. 


vrijdag 7 oktober 2016

Terwijl de was droogt,

ik tussendoor de trap zuig,
een raam zeem,


zet ik eventjes een bladzijde
van mijn journal 
in de verf. 


Zo bouw ik een voorraadje 
ondergronden op.

Dit keer
(ha, ha, al minstens 4 weken geleden!) 
koos ik voor gouache
of in goed Nederlands
plakkaatverf 
om 
als onder grond te dienen. 

Jammer genoeg 
gaat mijn hoofd veel harder 
dan mijn handen! 

Dus duurt het altijd eventjes
voordat ik er mee 
aan de slag kan.  


Uiteindelijk ontstond deze
bladzijde.

Ik ging aan het werk met 
materiaal dat ik die dag "vond".

En... fouten maken mag! 

En.. lang niet alle bladzijden 
halen het blog.

Sommigen zijn te persoonlijk.
Of ze zijn gewoon niet 
goed genoeg.

Niet iedere werk is direct 
geschikt om te delen. 


woensdag 5 oktober 2016

Even voorstellen...

Afgelopen weekend ging ik 
op zaterdagmiddag nog snel eventjes
naar de plaatselijke draadjeswinkel 
voor een bolletje 
bruine haakkatoen.

Je begrijpt wel dat ik 
alle kleuren van de regenboog 
in voorraad heb.

Maar bruin? 
Nee, dat is eerlijk gezegd
niks voor mij! 


In de winkel struikelde ik 
bijna 
over deze wielrenner. 

Ik weet alleen 
dat deze knapperd


Jos heet.

Hij schijnt gehaakt te zijn door 
een klant.
Het precieze verhaal erachter weet ik
niet.

Misschien is Jos 
gehaakt om voor Abraham 
te dienen bij een 50 jarige.

Ik moet wel zeggen dat m'n
fantasie direct op de loop ging.

Is het geen
plaatje? 
Stel je voor dat je aan zoiets 
gaat beginnen!
Petje af voor de maakster en
voor zoveel doorzettingsvermogen. 

Ik hou het maar bij wat kleiner spul
Maar waar dat bruine bolletje 
nu weer voor nodig was
blijft even geheim.

Ik weet nog niet 
of het wat gaat worden.

In ieder geval
ga ik geen familieleden 
of hondjes haken.