dinsdag 28 juli 2015

Een bloemetje erbij!

Een van mijn mijn guilty pleasures
is Tour de France kijken op de tv.

Niet de hele middag hoor.

Als ik rond half vijf uit m'n bed rol 
ga ik met een kop koffie 
eventjes voor de tv bijkomen.

De hondjes krullen zich lekker op de bank.
En samen kijken we het laatste deel van de etappe.

Je snapt dat we nu wel moet afkicken! 


Natuurlijk kijk ik vooral voor het mooie landschap
en de kastelen.
En... mijn handen moeten toch wel wat te doen hebben. 

Waar zouden we toch zijn zonder 
Jeannet van blij-dat-ik-brei! 
Via haar blog vond ik het patroon voor 
een bloemensjaal. 


Zo stiekem weg groeide de sjaal dag na dag.


Het is een grote driehoekige omslagdoek.
Maar Rafeltje denkt erover om er een langwerpige
sjaal van te maken.

En de Scheepjes CAL?


Die maak ik ook heel trouw iedere week.
We zijn nu aan de 8ste week toe en
dat is tot nu toe zo gebeurd.


Al die leuke kleurtjes voor de gehaakte bloemensjaal 
nodigen de hele tijd uit om er 
nog een te maken.
En nog een,
En nog een! Nou, nog eentje dan!  

woensdag 22 juli 2015

Lost & Found.

Een paar blogjes geleden vertelde ik over 
de geboortelap
die ik bijna 8 jaar geleden 
b-ij-n-a 
afmaakte.
  

En waarop onder andere dit lieve vogeltje te vinden was.


Samen met een vriendje staat hij onder een 
appelboom.

Dit blok is het middendeel van de lap.


Een van de "leerdoelen"
bij dit werk was machinaal appliqueren te oefenen.


Meestal was het een combinatie van machinaal en 
met de hand werken.


Aan al die bloemetjes kon ik m'n hart ophalen.


Er is zelfs ook een mandje met bloemetjes.

Al die kleine "quiltjes"zijn vastgezet 
op een lap effen stof.
Ik koos wafeltjesstof.

En daar wringt de schoen! 
Om het middenblok, je weet wel met die appelboom
moet een alfabet geborduurd worden.
En  dat valt niet mee! 

Maar ik doe regelmatig een steekje.
Veel is het niet want 
Rafeltje viert de zomer 
en is nogal uithuizig!  

vrijdag 17 juli 2015

1000 vragen aan jezelf.


Zo heet het boekje dat bij de laatste "Flow" zat.

De ene vraag is indringerder dan de andere.
Maar er zijn zeker vragen die ik 
best op m'n blog kan behandelen.

Ik kwam op het idee om er 
kleine journals van te maken. 


Er lag nog een kleine dagboekje 
met een geborduurd portretje. 


De titel "about the author"
was ook wel toepasselijk.

Het gaat tenslotte om de maakster in 
de journals. 


Ik  begon met de allereerste vraag die ik 
las toen ik het boekje uit het tijdschrift haalde. 

Dat was:
vraag 507: 

"Draag je vaak lippenstift"

Ach, dat is niet zulke gevoelige informatie.
Die kan ik wel delen.

Dus eerst op zoek naar allerlei kleurtjes rood. 


Had ik vorige keer nog een marker met 
"cool shadow"

Dit keer had ik zelfs lipstick oranje. 


Ik "leende"uit een oude Flair dit lieve meiske.
Maar maakte wel een nieuw rokje 
voor haar.


Nog even spelen met al die mooie rode kleurtjes
en ja, het was inderdaad 
een goede dag voor alles wat ik heel leuk vind. 


O ja, nu wil je natuurlijk ook nog het antwoord weten 
op die vraag.
Nou, ik draag graag lipstick. 
Maar ik doe het lang niet vaak genoeg. 

Terwijl ik toch rood als lievelingskleur heb! 


In mijn voortuin kan ik m'n hart ophalen.
Ik zit niet achter de geraniums
maar achter de stokrozen.

Ze staan zelfs voor het raam en 
af en toe ben ik denk ik 
dat er iemand voor het raam staat! 
Iech! 


Dat zal met mijn sla niet gebeuren.
Die wordt niet zo groot.
Maar wist je dat je nog steeds (pluk)sla 
en rucola kunt zaaien?


De sla komt al aardig op.


En voordat ik weekend ga vieren:
bij de Xenos hebben ze de leukste stempels
voor hele kleine prijsjes.
Voor zo'n kleuter als ik ben een echte snoepwinkel! 

Lieve groetjes, Anny. 

maandag 13 juli 2015

Wapperen.

"Annieieieieie, ik heb er weer een!"

Gistermiddag laat kwam ik met de hondjes terug van een 
loopje toen m'n buurvrouw-van-de quilts 
me riep.

Achterom kijkend zag ik buurvrouw Jose komen aanrennen.
Het schortje nog voor.
Achter haar aan wapperde een heel lief quiltje.


"Afgelopen maandag pas begonnen! "
hijgde ze nog na toen ze op m'n stoepje stond. 

Een klein quiltje omdat ze weer oma wordt.
Is het geen schatje.


Het zijn bijna allemaal ruitjes.
De lichte kleurtjes zijn heel vaak van oude overhemden.
Er hoeft alleen nog maar een binding om het quiltje.

Nou dat doe ik haar niet na. 


Afgelopen week zocht ik een stukje stof voor een quiltster 
die een stukje tekort kwam en een quilt maakt
met maar een paar stoffen.

Ik wist zeker dat ik het stofje had.
Maar moest wel wat voorraadbakken doorspitten.

En kijk eens wat ik vond:
de geboortelap die ik deze herfst al
8 jaar geleden

(ja, schande, schande!) 

maakte samen met Marcella van het nuttig en fraai blog.

Zij maakte hem keurig af.
Precies op tijd voor de geboorte van haar kleindochter
die deze winter alweer 7 jaar werd.

Ik was hem helemaal vergeten! 
 Heb me heilig voorgenomen om hem nu af te maken.

Af en toe laat ik wel een stukje zien.
Het originele patroon kwam uit een Libelle
uit het begin van de jaren '90.
  Nel van het 'sGravenzandse teken- en quiltatelier 
organiseerde de lessen.

Ik snap wel dat ik hem vergeten was.
Dat najaar werd er bij de oude mevrouw een 
nieuwe badkamer gemaakt en kwam Ptolomy
als pupje bij ons wonen.
Zijn grote broer Nikki leefde toen ook nog.
Maar die moest ik ook in die tijd laten inslapen
omdat hij een vergrootte slokdarm had en 
veel pijn had, 



Over de oude Mevrouw Rafel gesproken: 
ze is vandaag jarig.
98 is ze geworden.

Op de foto is ze nog druk bezig om aardbeien schoon
te maken voor saus. 

Maar echt een verjaardag houden met
allerlei mensen over de vloer:
dat gaat niet meer. 

Begin april was het 60 jaar geleden dat ze in het 
huis kwam wonen waar ze nu nog woont.
In diezelfde week kwam er in het linkerdeel
van de 2-onder-1-kap 
een jong gezin wonen.
Of sie de 60 jaar ook halen?

Toen ik de nieuwe buurvrouw vroeg hoe 
het huis beviel
zei ze dat ze constant het gevoel had om op 
vakantie te zijn. 


Toen mijn moeder 60 jaar geleden 
in het huis kwam wonen breide 
ze dit jurkje voor me. 

Toevallig kwam ik een paar weken terug
tegen op haar zolder.

"Oh, zei moeders, dat jurkje breide
ik toen we hier pas woonden.
Ik had iedere dag het gevoel van 
op vakantie zijn!"

Ik droeg het jurkje heel graag.
Zelfgebreide jurkjes waren ook in de jaren 
'50 al tuttig.
Maar dit jurkje was dat helemaal niet.

Het zwierde zo heerlijk om me heen.
Dat gevoel kan ik me nog goed herinneren.

Voor een van mijn poppen breide de oude 
mevrouw trouwens ook zo'n jurkje.
De pop was gespaard op 
Gouda's Glorie margarinezegels.
Ergens op haar zolder in een hoekje ligt 
een kist met poppen waar deze pop ook 
vast en zeker nog in zit.  




donderdag 9 juli 2015

Mevrouw rafel ziet ze vliegen 2.

Boven de wekelijkse aflevering van 
de 
Scheepjes CAL (crochet-a-long) 
staat een citaat dat betrekking heeft op vogels en/of vliegen.

Ik probeer om deze teksten om te zetten in een journal.

Dat lukt natuurlijk niet elke week.

Maar vorige week vrijdag was het zo warm 
dat het enige wat nog wel ging 
plakken en knippen 
was.


Zeg  nou zelf: op een warme dag is het toch heerlijk 
als je kunt werken met een marker 
die je koele schaduw belooft! 


Aan het eind van de middag is deze pagina klaar.

Gebaseerd op het citaat:
"birds of a feather flock together". 

Ik zou dat vertalen met 
soort zoekt soort.

In m'n kratje met knipsels vond ik mezelf in 
een geel ingekleurd jurkje.
Dat past mooi bij de koolmeesjes 
uit de folder van het tuincentrum.

Want zo werkt dat.
Ik plak en knip alles aan elkaar. 
Tot ik tevreden ben met het resultaat. 


Die middag probeerde ik m'n skeletvogeltje ook 
nog vleugels te geven.
Uiteindelijk lukte dat niet.

Kijk hem nu een heerlijk fladderen 
rond de tafel.
Hij heeft helemaal geen vleugeltjes nodig. 


Het gaat hem duidelijk goed af! 
Vanmiddag vond ik hem in de vensterbank 
in de woonkamer. 


Jammer genoeg heeft hij onderweg zijn blauwe kraag verloren.
Oei, die moest ik nog vastzetten!
Vergeten! 


maandag 6 juli 2015

Aan de deur

wordt niet gekocht! 

 Nee!
 Aan de voordeur wordt lesgegeven! 

Dit wordt een rare avond.
Allereerst hou ik met haviksogen mijn router in de gaten.

Ik heb af en toe internet.

Blijkbaar nu dus wel.
Alle lichtjes branden.
En, please, ga niet uit...

Mijn provider noemt het instabiel internet en
is al dagen aan het doormeten waar de fout zit.
Want die kunnen we niet vinden.

O, wat mis je zoiets snel!
En wat zijn we eigenlijk verwend met altijd
schoon water uit de kraan, elektriciteit die 
het altijd doet.

En dat vinden wij dat heel gewoon.

Maar goed. Rafeltje begon dus de avond met 
een buurmeisje dat een borduurpakketje had gekregen 
maar niet wist hoe ze aan- en af- moet hechten.

Daarna kwam haar moeder die niet wist hoe ze 
vasten en stokjes moest haken. 

Ja, en dat gebeurde allemaal op de stoep.
In de woonkamer is lastig met de hondjes want die willen spelen
en nog meer aandacht.
En op het atelier draait de droger en is er geen plaats.  

Gelukkig kwam ook de buurvrouw van de quilts langs. 

Maar ja, er was geen zeewind geweest dus was ze
nog niet langs geweest.
Logisch toch?
Buurvrouw komt alleen met zeewind met een quilt langs
zo merkte een oplettende lezeres ooit op.  

"He, ik heb het de bloglezers beloofd, 
haal hem effies!"


Kijk eens is het geen beauty? 
Nog niet helemaal af.
Maar dat komt vast en zeker goed.


 Even aan de kant.
Op de halve tafel... o, die moet nodig naar de Gemeentewerf.
(Maar hij past niet in mijn auto! 
Wie voelt zich geroepen?) 


Er is nog een quilt! 
Oh, zo'n straatje wil ik wel! 
Ook al een schoonheid.


Buurvrouw is een kei in snelle stikmethodes.
Speciaal voor echte gebruiksquilts. 


En weet je wat zo leuk is:
de achterkant van de blauwe quilt is weer 
een stof van een andere buurvrouw.
Waarschijnlijk ooit gekocht om jurkjes van te maken.

Buurvrouw neemt het nieuwe straatje toch maar weer mee! 


 En Rafeltje maakt nog snel een foto van de stokrozen bij de deur.

Haalt een was uit de droger en stopt er een andere in.

Rent naar de laptop.
Tikt in de tijd van ja en nee een blogje.
Ze heeft nog steeds internet.
En gaat nu aan de afwas. 

Gezellige avond! 

vrijdag 3 juli 2015

Even afkoelen.

Wij hier in het Westen vlak bij zee 
hebben niks te klagen! 

Afgelopen woensdag was het hier snikheet met
35 o C.

Vandaag en gisteren is het gewoon 
lekker zomers en niks te heet.


Maar met deze "gouwe ouwe" is het toch 
even huiveren. 
Min 10 graden was het op 
26 januari 2013.

(Wel gek dat dat vogeltje 
geen broekje aan heeft met die kou! ;)
Hij is vast en zeker familie van Donald Duck. 


Hoewel het dus redelijk goed weer is komt er echt 
nauwelijks werk uit m'n handen.

Ik werkte wat aan mijn 
nieuwste skeletbeestje.

Het is een soort blauwgekraagdloopvogeltje.
Ik zie hem nog niet vliegen.


En met die rare pootjes is het nog geen hardloper.

Volgens mij durft ie nog niet helemaal op de foto.
Hij zit hier vlak naast de laptop en 
fluistert: "ik wil zo graag vleugeltjes"!

Nou ik ga niks beloven maar zal zo meteen als dit 
blogje erop staat eens kijken wat ik doen kan. 


Eerst maar eens de vochtbalans in evenwicht brengen. 


De tuin is nu zo mooi! 
In dit hoekje is het ook heel heerlijk.

Maar echt een naald en draadjes in handen hebben:
mij lukt dat slecht.
Binnen de kortste keren is het garen vochtig
en knarst de haaknaald door het werk! 

Ik lees dat sommigen van jullie gewoon doorwerken.
Er worden ramen gelapt  (Supergoof)
of sneeuwpoppen geappliqueerd. (Wietske)


Mijn stoeltje in het prieel ziet er zo uitnodigend uit.


Dankzij de hop heb ik toch een dakje boven het hoofd.
Dat zag er in de lente niet naar uit 
toen mijn buurman eiste dat al die troep werd opgeruimd.
De schutting zou op omvallen staan.
Ach, dat bleek zwaar overdreven! 
Daar kan nog wel een stormpje overheen, zei de timmerman.  

Die man deugt niet hoor! 
Met die hitte draait ie zulke harde muziek dat de spullen in mijn huis stonden 
te trillen.
Bovendien zingt hij er hard bij:
Duitse schlagers.

Nou is er niks mis met Duitse schlagers hoor.
Maar niet als de stereo op vol vermogen staat en
er bovendien hard wordt meegezongen. 

Na een middag in de herrie dacht ik: 
kom ik spreek hem eens aan.

Dus vroeg ik keurig of de muziek niet wat zachter kon.
En dat de andere buren er ook last van hadden.
(maar niks durfden te zeggen: ze hebben al vaker ruzie gehad...

Sindsdien is Mevrouw Rafel een trut en een viswijf.
Het is maar dat je het weet! 

Gelukkig is het wel iets rustiger geworden 
maar je weet nooit wanneer de kolder weer toeslaat. 


Maar zelfs mijn geliefde New Dawn roos loopt weer uit! 
Het komt helemaal goed met het prieel! 
Ondanks dat Buurman ieder sprietje wat over de schutting komt 
direct afknipt want "overhangend mag je afknippen en
ik wil dat die pergola (die al 16 jaar op mijn grond staat) weg gaat".