vrijdag 30 januari 2015

Museumstuk.

"Zo, heb je je museumstuk weer bij je?"

Mantelzorgen is niet alleen poetsen en boenen,
de administratie op orde houden
en medicijnen delen.

Het is natuurlijk ook gezellig zitten en 
koffie drinken. 

Meestal zorg ik dan voor een werkje.


Afgelopen week was dat de retrosjaal van Wieke.
De oude mevrouw vindt het maar een vreemd ding! 

Al die verschillende strepen en die kleuren.
Nee, zij vindt er niks aan.


Af en toe, zoals vanmorgen maken we de koffie wat feestelijker.

En met een goede reden:
Het is vandaag mijn vaders verjaardag! 

En hoewel het dit jaar alweer 33 jaar geleden is dat 
hij overleed, eten we we altijd taart op zijn verjaardag.


Ik denk dat hij dat wel mooi gevonden zou hebben! 

"Goed gedaan meisjes!'
was het compliment dat hij meestal uitdeelde.

Het is jammer dat hij deze tijd van allerlei nieuwe 
technologische snufjes niet heeft meegemaakt.
Oh, wat zou hij ervan genoten hebben.

Email, smsjes, Facebook en Twitter.
Oh,  wat zou hij vaak zijn telefoon zijn kwijt geweest verzucht 
de oude mevrouw nogal eens.

Zo'n verjaardag eind januari was in de jaren 50 en vroege jaren 60
een zalige gebeurtenis.

Na de decemberfeestdagen werd het leven een beetje saai.
Er werd eenvoudig gegeten 
en er gebeurde weinig leuks.

En dan ineens zo'n echte Westlandse verjaardag! 

De hele familie komt 's avonds langs.
Het hele huis zit vol met visite.
De mannen voor bij elkaar, de vrouwen in de achterkamer.

Op tafel staan glazen met sigaretten en sigaren...

Er is gebak dat de bakker brengt in houten dozen.
En er zijn hapjes:
blokjes kaas met een augurk of zilverui
en rolletjes ham. 
Ook al met een augurk erin verstopt.

Hoe later het wordt, hoe luidruchtiger!
De mannen praten over voetbal, zaken en de politiek.

De vrouwen kletsen over van alles en nog wat.
Nadat de bessen- en citroenjenever is rond gegaan 
worden de roddeltjes steeds pittiger! 

Oh, dat waren nog eens verjaardagen.

Er zal ook best weleens wat servies zijn gesneuveld.

Zoals mij afgelopen week gebeurde.
Ik liet een stapel mokken stuiteren.

Natuurlijk mijn dure Bunzlau's! 
Dat gebeurt me nou nooit met het keukenservies.


Ik heb de mokken maar meteen aangevuld.
En ja, die mok met de poes en de poezenpootjes mocht ook mee naar huis.

Gezellig ´s middags even koffiedrinken om half vijf.
Radio aan en een lapje erbij.


Deze week groeide de vingerhoedjes weer een stukje.


De stofjes van januari van Birdblocks waren roze.
Dus wordt deze quilt nog rozer dan hij al was vermoedt ik! 


Natuurlijk kon ik het niet laten om er vast een lapje van vast te stikken! 
Ik ben benieuwd hoe het gaat lopen met de quilt want 
de lapjes die ik 2 jaar geleden gebruikte zijn allang op.
En andere stofjes hebben natuurlijk invloed op het 
patroon van de quilt.


Hoewel ik dacht dat het tijdschrift geen lang leven beschoren was
koop ik toch regelmatig de "Flow Weekly" .


Dit keer was er een leuke opdracht om iedere dag een postzegel te tekenen.

Ooit heb ik dat gedaan met in het achterhoofd 
het werk van Hundertwasser.


En in die trant maakte ik dan ook de eerste kleine tekening. 


Natuurlijk kon ik niet wachten op elke dag 1 tekening.
Mevrouw Rafel maakte ze lekker in een verloren half uurtje allemaal af. 

zaterdag 24 januari 2015

Afspraakje.

Afgelopen week had ik een afspraakje met Rocco.

Rocco? Ja, Rocco.

Nee, ik kende hem nog niet zo goed.
Dus mag je het gerust een blind date noemen. 

Rocco dus.
Nou kende ik tot voor kort maar een Rocco.
Rocco Granata.
Een zanger die midden 50er jaren een hit had met 
het liedje "Marina".
En die ervoor zorgde dat ik ooit een klas had 
waar 3 Marina"s in zaten.
Tot grote hilariteit van de leerlingen haalde ik ze altijd
door elkaar! 

Nee, die Rocco zou het niet zijn. 

Stel je voor dat deze Rocco zou lijken op 
de hoofdpersoon 


uit "Het Rosie Project"! 

Een boek waar ik al maanden omheen liep omdat ik dacht 
dat het niet leuk zou zijn om te lezen en 
dat nu een waren page turner blijkt! 

Maar waarin de autistische hoofdpersoon
alles extreem op tijd doet. 
En op zoek is naar de Ware.
Een hilarisch en vooral heel lief boek.

Maar niks van dat alles! 
Blijkt Rocco een konijn te zijn.

Een Stonefieldskonijn.
Maar vooral een blij konijn.

Maar geen type als het witte konijn uit 
Alice in Wonderland 
die constant "te laat, te laat!' riep.

Nee hoor deze Rocco vond het helemaal niet erg 
dat het al bij half twaalf was toen
hij eindelijk op zijn lapje heen en weer sprong.


Het was een heerlijk productief weekje! 


Ik zette de laatste steekjes aan de bloemensjaal! 

En wat was ie heerlijk warm afgelopen koude week.


Het project had ook niet veel langer moeten duren want ik hield 
deze twee ieniemienie bolletjes wol over.


Mevrouw Rafel is bij het begin van een nieuw breiwerk altijd 
bezorgd dat ze niet voldoende materiaal heeft!
Het is maar goed dat ik niet wist hoe krap het zou worden.


Het schijnt dat voor het nieuwste project, 
de retrosjaal van Wieke van Keulen ook nog 
wat wol moet worden bijgekocht.

Ach dat zie ik wel als het zover is.


Naast het breien ben ik weer helemaal in de ban van de vingerhoedjes.
Oh, wat is ie roze! 
En dat is niet alleen op de foto.
Hij is echt zo roze. 

Maar zo verslavend om te doen! 
Straks gezellig weer wat blokjes aanzetten.

Jammer dat de koude over is.


Het was zo gezellig binnen met een dikke bos 
tulpen op het kastje.
Ik denk dat ik in het voorjaar om blog maar omdoop.

Rafels en tulpen...
Nee, dat klinkt niet he?  

zondag 18 januari 2015

Pleisters plakken.

Misschien gebeurt er morgen wel iets leuks! 


Waarom dat op mijn blikje pleisters van m'n Hofleverancier (Hema) staat
weet ik ook niet.
Wel dat ik er heel wat heb weggeplakt afgelopen week.
Ik heb stevig gepoetst in huis. 

Er waren nog wat losse eindjes (rafeltjes!) 
nadat ik dit voorjaar de woonkamer had aangepakt.

Nog niet alle cd's waren uitgezocht.

En er lag ook nog een stapel boeken.


Waaronder dit boek "Binnen en Buiten" van Franny Stolk.

Ze bracht het in eigen beheer uit.

Mooie foto's van haar huis en tuin.
En van haar etsen.

Jaren geleden kocht ik zo'n ets van haar.


Een slapende baby onder een boom.
Om af te sluiten dat ik nooit kinderen zou krijgen.

Ik had wel een kinderwens. 
Maar ja, soms lopen dingen niet zoals je het graag zou zien.
Om een mooie afsluiting te maken kocht ik toen deze ets bij Franny 
die toendertijd nog in het Westland woonde.


Later kocht ik nog meerdere kleine etsen.
Toevallig is dit er ook eentje met een baby.
Ruim voordat iedereen Pampers gebruikte! :-) 

De foto's zijn een beetje onscherp omdat ik ze door het 
glas heb genomen.


Ook de oude Mevrouw heeft een prachtige ets hangen.
Die blauwgroene kleuren komen veel voor in Franny's werk.

Haar tuin heeft ook veel in de bladen gestaan.


En zo'n blauw-wit hoekje wil iedereen wel! 
Er staan leuke inspirerende voorbeelden in het boek 
dat ze zelf uitgaf.

Het is alweer een tijdje uit.
Najaar 2013 kwam ik haar tegen en bestelde ik het boek bij haar.

Hier is het te koop in verschillende tuincentra,
en ik zag het ook bij Ingrid in de Quilthoeve.

Daar was ik afgelopen week een ochtendje voor de applicatieclub.
Gelukkig maar want anders was er geen blokje afgekomen deze 
week met al dat geruim.


En nu staat de teller toch mooi op drie! 

Heb ik al verteld dat ik vanaf deze maand de blokken allemaal
nog maar 1 keer maak?
Ik hoef geen quilt van 2,5 bij 2,5 meter!
Die past niet in mijn wasmachine en ik maak 
een langwerpige versie! 
Wie weet komen alle blokken er niet eens in. 


Toch blijft zelf iets maken goed voor een tevreden gevoel.


Heerlijk 's avonds op de bank met de retrosjaal van Wieke! 
Ik kocht de dure Rowan tweed.
Oh, wat breit dat mooi op! 

En wil je meer weten over Franny?
Hier is haar website. 

dinsdag 13 januari 2015

Kletsnat!

Alweer een kletsnatte dag! 
30 mm regen in Hoek van Holland.

Gelukkig is het inmiddels droog zodat de hondjes 
zich zo meteen even kunnen uitleven.

Maar wat doe je op zo'n dag?


Nou, eerst maar eens de kast in het atelier opruimen
zodat Keesje weer gezellig met Knuf kan kletsen.

Soms zou ik weleens een hobby willen die niet zoveel troep
met zich meebrengt.


 Gisteravond zag de tafel in de woonkamer er na 5 minuten al zo uit.
Nauwelijks een plekje om te werken.

En gewerkt wordt er:


Voor de Stonefieldsblokken tekende ik een geitje. 


Is het geen schattig portretje geworden? 
Nog even het buitenrandje vast zetten en dan staat
Mevrouw Geit er toch deftig op? 



Dit jaar teken ik op mijn dagboekpagina's een klein 
ja, tekeningetje onderaan.
En ineens wist ik het:
ik doe geen plaatjesstof maar borduur zelf wat. 


Het borduurgaren was nog dichtbij 
want dit weekend maakte ik mijn kerstborduurtje af.


Hier moeten we dus weer bijna een heel jaar op wachten! 


De bloemensjaal is bijna af.
Bijna! 
Nog even afkanten en de rand vastzetten. 

Maar nu eerst de hondjes uitlaten. 


En hopen dat de zon die dit weekend zo heerlijk door 
de tulpen scheen weer snel te voorschijn komt. 

vrijdag 9 januari 2015

Citaten.

Als ik vertel dat citaten en spreuken helemaal "in" zijn is dat 
natuurlijk niks nieuws.

Soms is het echte tegeltjeswijsheid.
Soms zetten ze je toch aan het denken of tovert zo'n spreuk 
een glimlach op je gezicht.


Vanmiddag kocht ik samen met de hondjes de 
" The Simple Things"van januari.
En vond achterop deze spreuk. 

Op een dag als vandaag met grijze luchten en 
ook nog akelig wereldnieuws is het wel handig
om zelf voor wat zon te zorgen. 

Ik haalde de vingerhoedjestop uit de kast om 
er weer eens wat lapjes aan te zetten.

Een vrolijk weerzien na zeker 2 jaar opgeborgen te zijn geweest.
Hoewel... het malletje was zoek.
En dat is bij deze vingerhoedjesquilt toch wel 
handig als de deeltjes goed passen.

Gelukkig is er dan altijd nog mijn dagboek.
Uit 2011 deze keer.
Een 5 jarenproject zou het wel worden schatte ik toen in.

Niet gek! 
Hoewel,ik mag wel opschieten als ik deze deadline nog wil halen. 


De lap is nog geen vierkante meter groot.
Nee, ik heb nog geen achtergrondstof gekocht hoor.

Het stofje rechts is voor Scandinavian Christmas die ik nog 
moet afmaken.
Een uitverkoopje.

Op de cursuspresentatie van de Quilthoeve vond ik de stof 
voor een lief klein prijsje. 
Bovendien was het net de stof die ik erachter gedacht had.
Een zonnestraaltje op een grijze dag! 



 Om op de citaten terug te komen:
voor het eerst in mijn leven kocht ik een scheurkalender! 

De one-quote-a-day kalender van de Flow.

Irene maakt iedere week een journalblad met passende spreuk.

Geinspireerd door haar voorbeeld maakte ik een spreuk in handlettering
met daarbij een min of meer passende 
illustratie.



Even dichterbij misschien want ik moet de foto nu wel heel erg 
uitvergroten.


Die Flow kalender heeft inspiratie genoeg.
Met iedere dag een citaat.

Toen ik klein was was er altijd een scheurkalender in huis.
Misschien ken je ze nog wel.
Een grotere kartonnen plaat met daarop een klein blokje om iedere
dag af te scheuren.

Op de achterkant van het blad stond een vervolgverhaal.
Blijkbaar was dat ook geschikt voor hele kleine kinderen
want ik herinner me dat ik als klein meisje
iedere avond voordat ik naar bed ging 
het blad mocht afscheuren en dan las mijn moeder het verhaaltje
voor. 
Dus ik was nog echt klein want ik kon al heel jong vlot lezen.


Dat doe ik nu ook nog graag! 
Dus vingerhoedjes aan de kant en heerlijk warm op de bank naast 
de hondjes onder een quiltje lekker lui lezen.

Overigens kun je voor boekentips ook bij  Irene terecht! 
Ze maakte zelfs een aparte pagina op haar blog er voor aan! 


dinsdag 6 januari 2015

Mrs. Perfect.

Een gebrekkig opdrachtsbewustzijn
noemen we het in het onderwijs.

Oei.

Of was het meer een zaak van haastige spoed?

In ieder geval is een goed begin het halve werk! 


Mevrouw Rafel zette voor de retrosjaal de 
beginsteken op met de verkeerde kleur! 

Ha, ha, is ie nu al uniek.
Want ik ga het niet overdoen.
Waarschijnlijk komt het door de voorbeeldfoto's.
Die laten de manier van beginnen zien met 
een lichte kleur.
Dus begon ik met licht.

En dat was nou net niet de bedoeling. 
Overigens is het een prima werkbeschrijving.
Niks op aan te merken. 


Maar eerst de bloemensjaal af! 
Nog 9 toeren van de rand.

Nog even doorbreien.
Een toer duurt ongeveer anderhalf uur om te breien.


 Eventjes doorzetten dus!
En dan aan de slag met deze mooie kleurtjes.

Maar...
Mevrouw Rafel is niet Mrs. Perfect! 

zaterdag 3 januari 2015

"Gekken en dwazen...

schrijven hun namen op muren en glazen", 
plachte mijn moeder te zeggen als ik als klein meisje 
weer eens op de beslagen ramen zat te tekenen 
en te schijven. 

Het mocht niet,
Maar stiekem deed ik het toch! 

Later op school kwam daar het schrijven op het bord bij.
(Dit is natuurlijk eeuwen voor het digitale bord!) 

Misschien ben ik daarom wel huishoudjuffie geworden.
Om onbeperkt op het bord te kunnen schrijven. 

In mijn atelier verfde ik de kastdeur met schoolbord verf om onbeperkt te kunnen
kliederen.


Leuk dat chalk board art en handlettering erg in zijn. 


Toch eens proberen.
 Eerst wat vaker oefenen.


Voor kerstmis probeerde ik een kerstboom.

Maar meestal is het bord voor belangrijke mededelingen.
Zoals deze:


3 januari 2010 was een prachtige dag.
Zon, een beetje vorst. 

Om half drie 's middags ging de telefoon.
Ik was net terug met Ptolomy van een rondje rond de kikker.


Op die dag werd er heerlijk geschaatst. 

Tussen haakjes: iedere wandeling heeft bij ons een naam,
langs de kikker, tot de blauwe brug, over het Bruinelaantje
en de mooiste:
naar Piet het varken.
Piet leeft helaas niet meer maar hij stond op het landje
bij wat nu de Quilthoeve is. 

Maar goed, het was dus zondag 3 januari 2010.
De telefoon ging.
"Dat is vast C. om te vertellen dat je broertje is geboren", zei ik tegen Tol.
BROERTJE? 

Bijna huilend van vermoeidheid hoorde ik de fokster zeggen:
"Acht meidjes! 
Het enige reutje is dood geboren
Denk er maar even over".

Op dat moment wachtte ik al anderhalf jaar op een puppy.
Zou ik toch maar een teefje?


De rest van het verhaal is bekend!
En vandaag, vandaag is ze alweer 5 jaar oud! 

Heerlijk een meisje.
Treuzelt niet bij iedere paal bij het wandelen.
En ze is heel zorgzaam. 
Ik ben blij dat ik haar koos.


Die hele kleine 3 weken oude puppy
die ik koos uit het nest van 8.