vrijdag 28 november 2014

Duimen.

Van lanterfanteren in het weekend naar lummelen
in de week is geen grote stap.

Dat lukt Mevrouw Rafel moeiteloos! 

Er kwam dus niet  zoveel uit mijn handen.

Het weerbericht verwachtte kou aan het eind van de week. 
Dus ging ik op zoek naar mijn wanten. 

  
Kijk, die rechtse hebben nog geen duimen! 
Da's koud! 

Maar duimen breien vraagt oneindig veel doorzettingsvermogen!
Dat gepriegel en gewriemel op de vierkante centimeter! 

Voor zo'n duim moet je eigenlijk even een uurtje gaan zitten.
Dan kom je in het ritme en lukt het wel.
Maar dat ongestoorde uurtje was er maar niet.
Dus lijkt het breien eindeloos te duren. 


Nu ben ik nog maar een halve duim verder. 
Ik zocht er even mijn verhaaltjesquiltje bij.

Dat quiltje is uit 2001 en er is geen goede foto van in mijn archief. 
Ik zal er eerdaags even eentje maken.
Die eenvoudige geborduurde quiltjes zijn zo lief.

Deze maakte ik als lesvoorbeeld.
Op dat moment werden ze hier in de omgeving nog niet 
veel gemaakt.
Ik weet nog dat ik de mevrouw van de bibliotheek
van het Quiltersgilde schreef:  stuur maar een boek.
Maakt niet uit wat!"
En alle borduurtjes maakte ik uit dat boek. 

Naast lummelen speelde ik met m'n nieuwe speelgoed.


Deze malletjes voor enveloppen vond ik bij mijn 
Holeverancier. (Hema) 
Voor 95 eurocent.


Ik genoot van het eenvoudige werkje om een voorraadje 
envelopjes te maken.


En er was ook klein geluk: 
een volle speldendoos maakt me altijd heel erg blij.



Wat dat is weet ik niet,
gewoon een gevoel van overdaad! 
Al die lieve kleurtjes! 
Jammer dat ze zo weer verdwenen zijn.

Er moet hier wel zeker een spookje wonen 
die spelden eet.
Toch spijtig dat ie geen duimen breit,

Nou ja, dan ga ik zelf wel weer aan de slag.
"Zucht!"

maandag 24 november 2014

Lanterfanteren.

Oh, dat viel nog niet mee om het woord
lanterfanteren
er foutloos uit te krijgen.

Mijn spellingscontrole zegt trouwens dat het niet deugd.
Nou ja, 
iedereen weet best wat ik bedoel.

Er kwam gewoon weinig uit m´n handen dit weekend.
Want een tuin of twee winterklaar maken telt natuurlijk niet! 


Ik zocht mijn stopnaald op en hechtte draadjes af 
van de linker vingerloze want.
Niet bepaald mijn favoriete klusje.


Daarna breide ik een miniduimpje van 18 steken in het rond.
Normaal verdeel ik de steken over 4 naalden en 
brei met de 5e naald.

Nu leek met totaal 4 naalden wat handiger.
Wat een gepruts! 


Ha, zoek de fout! 
Je moet natuurlijk niet breien bij de nieuwe afleveringen 
van Downton Abbey!

Maar tot afschuw van velen ga ik echt niet achteruitbreien.
Ik vind het wel exclusief! 
Het foutje mag blijven.

Leuk he, een hobby.

Maar ja ieder werk heeft leuke en minder leuke kanten.
Dit zijn nu niet meteen mijn meest favoriete klusjes.


Maar... er was een bos rozen om het leed wat te verzachten.
Nee, helaas niet van een stille aanbidder.

De nieuwe buren van de oude mevrouw
maken zo´n rommel en lawaai bij de verbouwing dat ze 
het eerst goed kwamen maken met een 
heerlijk geurende bos rozen 
voor ons allebei eentje.

Zo kan ik naast rafeltjes weer eens rozen laten zien. 


Afgelopen vrijdagavond zat ik wat blogjes te lezen en 
kwam bij Ingrid van Ingthings deze 
leuke gevouwen tasjes tegen.
Voor ik het wist zat ik met een stukje printpapier 
achter de laptop te vouwen.
Doen jullie dat ook weleens?

vrijdag 21 november 2014

Uitblazen.


Even uitblazen met een kop koffie,
een gezellig  quiltboek en natuurlijk een hexje.

Stonefields maaksters weten het wel:
ook al ben je klaar met de blokken van deze maand


(hier trouwens de blokken van de afgelopen 2 maanden)

hexjes heb je niet snel genoeg! 


Ik pakte het boek over de lieve hond Jules er even bij.

Gisteren las ik op haar blog dat ze de quilt gaat maken 
als blok van de maand. 

En hoewel ik niet om werk verlegen zit 
dacht ik dat het een leuk idee was om 
het blok met de engel 
te gaan maken in deze kersttijd.

Maar toen wist ik het weer! 

Die blokken zijn gigantisch! 

De achtergrond van het engeltjesblok
is alleen al meer dan 75 cm hoog.

Misschien is het een idee om het patroon toch eerst maar
wat kleiner te maken.
Alleen lukt dat natuurlijk niet mdet mijn 
doodgewone scanner. 
Ik moet nog even zoeken wie dit werk nog doet hier op 
het dorp. 



Behalve hexjes maakte ik ook nog wat mandjes.
Er zitten al heel wat mandjes aan elkaar 
en de top is bijna klaar.

Daarnaast vond ik nog wat tijd om 
een opzetje voor een journal te maken.


en het bleef niet bij eentje


Het is veel handiger om er twee tegelijk te maken.
Ze zijn nog lang niet af.


Verder werkte ik in dit Zentangleboek.
Als je alles om je heen eens even wil vergeten is het een
heerlijk werkje om even tussendoor te doen. 


Halverwege de week viel dit stapeltje 
koraalrode stofjes van de stoffenclub van 
Birdblocks in de bus. 

Voorlopig om gewoon naar te kijken en 
te genieten. 

maandag 17 november 2014

Vaatdoekje.

Vanmorgen hoorde ik op de radio 
dat Minister Schippers een campagne is begonnen 
om hygiëne in huis te verbeteren.

Een van de actiepunten is 
het vaatdoekje! 

Mevrouw Rafel is altijd erg precies met schoon
in de keuken en gebruikt 
wel meer dan een vaatdoekje per dag.

De oude Mevrouw klaagde vanmiddag nog 
dat ze 25 vaatdoekjes moest opvouwen.
Dat was was van een halve week! 

Al die vaatdoekjes deden me denken 
aan de keer dat ik een 
oud vaatdoekje
gebruikte als ondergrond voor een werkje.



Het was gebruikt om verfrestjes mee op te nemen 
na het stofverven en was de 
perfecte ondergrond voor dit Bee-werkje.

Voor het patroontje liet ik me inspireren door het werk van 
Janet Bolton. 

Midden jaren 90 kwamen er in korte tijd drie leuke boeken 
uit met patronen van haar werk.


De laatste tijd zien we haar werk hier niet zo dikwijls meer.
Hoewel er nog wel een Engels boek op de markt 
is met de ark van Noach als onderwerp.


Bij het eerste boek:
Een deken van lapjes
waren zelfs alle ondergrondlapjes toegevoegd. 
Ik gebruikte ze niet! 

 Het is nu een collectors item geworden met 
alle lapjes compleet. 

Het werk van Janet Bolton 
inspireerde me ook voor de Pluktuinquilt


Bij het centrale blok met het plukkende dametje 
zie je duidelijk de randen van Janet en het opnaaien 
van lapjes terug. 


Op dit moment ben ik hard bezig met de Stonefields quilt.
Voor deze maand moet ik nog 2 blokjes afmaken.
Zo meteen nog even een paar steekjes zetten! 


Gelukkig is dit blok af! 
Met dat hartje van piepkleine hexjes zag ik er nogal 
tegenop! 
Maar het viel erg mee! 

donderdag 13 november 2014

De wei in.

Iedere avond zit ik trouw te prikken aan 
mijn Stonefields blokjes. 

Ze zijn ook zo verslavend.

Maar af en toe wil ik iets anders.
Iets helemaal van mezelf! 

Vroeger, zonder mantelzorgtaken
had ik er meer tijd voor.
En het is eigenlijk de kurk waarop m'n bootje 
blijft drijven.

Dus af en toe ga ik gewoon los met 
naald en draad,
lapjes, papiertjes
en gewoon zien wat het wordt.


Nou, dit dus.
Een kruising tussen vrij borduren 
en journalen.

Eerst is het nog redelijk overzichtelijk! 

Een oud agendablaadje,
een klosje zwart en 2 kleuren groen garen,
een stukje krant en 
de achterkant van een Flow papiertje.


Maar daar blijft het niet bij.

Al snel komen er kleurpotloden op tafel.
Stiften,
Stempeltjes,
Delen van een oud boek.


Postzegels van de laatste brief met 
het Stonefieldspatroon.

:-O 

Ik mag ze wel beter vastplakken! 


En dan krijg je uiteindelijk zoiets. 


Oh, deze is beter! 

Vind je het gek dat mijn atelier constant 
rommelig is? 

Deze week maar weer eens alles opgeruimd en
uitgemest.


Jullie krijgen de groetjes van Keesje.
Voor wie Kees nog niet kent:
Keesje zit rechts,

Links zit een washandknuffeltje.
Keesje was meteen goede vriendjes met hem.

Zoals het woord al zegt: knuf is gemaakt van 
2 washandjes.
Voor het hoofdje eentje
en voor handjes en voetjes 
het andere washandje.
Lapje voor een pakje
en klaar is Kees! 

Deze maakte ik ooit als Bee-werkje.
Hoewel werkje?
N. die de avondbee deed
(Mevrouw Rafel deed de ochtendbee
en verzon het werkje).
riep toen ze het zag in vertwijfeling uit:
"Dat is geen werkje,
dat is een workshop!"

Maar goed, knuf is een overblijfsel 
uit mijn studietijd.
Ik maakte er heel wat als kraamcadeautje.
Je merkt zeker wel dat het in een 
tijd was dat je nog niet op iedere
hoek van de straat pluche knuffels kon kopen! 


Kees en Knuf zitten er warmpjes bij! 
Even reiken en ze zitten onder een 
lekker warm dekentje. 

maandag 10 november 2014

Tips en trucs.


Vorige week kon je meeloten voor het patroon van deze merklap.

Vanmorgen heeft de oude Mevrouw Rafel 
een lot getrokken.


Het patroon is voor Maria van 
het quilt quebbel blog.
Maria: het patroon komt eerdaags door de brievenbus. 


Omdat jullie de laatste tijd veel rafels maar heel weinig rozen 
van me gehad hebben 
hier de prachtige rozen die ik dit weekend kocht. 
In het echt zijn het net marsepeinen rozen. 


Maar ik kom weer terug bij de rafeltjes. 
Op iedere grote borduurlap zet ik onder de onderste 
rand mijn naam, postcode en plaatsnaam.

Dat is een van de trucjes om de lap hopelijk terug te krijgen als je hem verliest!
Ooit, in een ver verleden toen ik in Den Haag op 
school zat (in het Westland was toen 
geen middelbaar onderwijs!) 
ben ik een grote borduurlap voor een stofversieropdracht 
verloren onderweg naar huis en sinds die tijd 
borduur ik altijd wat gegevens onderaan. 

En ik zet de datum op de lap waarop ik hem afmaakte.
In dit geval was dat toevallig de 
trouwdatum van mijn ouders! 

  
Verder heb ik nog een handigheidje in mijn trukendoos: 

Om ervoor te zorgen dat mijn strijkplank overtrek niet
helemaal bruin schroeit omdat ik steeds op hetzelfde plekje 
kleine lapjes
strijk leg ik er een theedoek op.

Dat is ook handig als je net als bij deze rondjes met 
spuitstijfsel werkt. 

Zo'n theedoek gaat zo mee met de was en het overtrek blijft 
langere tijd schoon.


Helaas heb ik geen trucjes om m'n stonefieldsblokjes
wat sneller af te maken...
Ze liggen te wachten totdat ik weer aan de slag ga.
Oh, wat is het toch een leuke quilt met al die blokjes die zo 
overzichtelijk zijn. 

vrijdag 7 november 2014

Eigenwijs.

Mevrouw Rafel is eigenwijs.
Je mag wel zeggen str...eigenwijs! 

Vanmorgen ging ze "even" naar het tuincentrum om
hondenvoer te halen.
Dat doet ze regelmatig en dan neemt ze altijd de zogenaamde 
korte route. 

Maar dit keer niet! 
Zo leuk al die voorbereidingen voor Kerstmis.

En de tuincentrumeigenaar weet zijn klanten
listig door het eindeloze gebouw te leiden.

En nu heeft Mevrouw Rafel pijnlijke knieën! 
Door de autoimmuunziekte is ze heel wat spierweefsel verloren 
en lang lopen zit er niet meer in.

Maar eigenwijs als ze is wilde ze echt alles zien.
En nu zit er een kabouter hamertje tik te spelen 
in haar knieën. 


Maar zonder die reis-om-de-wereld 
had ze ook niet deze leuke kerstman ontmoet.
Het was liefde op het eerste gezicht! 


Ook in de aanpak van sommige Stonefieldsblokjes  is ze 
heel eigenwijs! 

Bij dit roze vierkant moet de cirkel eigenlijk weggeknipt worden 
maar ik apliqueer hem erop. 

Ik denk dat het eindresultaat dan mooier wordt.

  
Niet dat ik niet bekend ben met reverse appliquee.
Deze mola quilt zit vol met deze techniek maar 
ik denk dat in dit geval een cirkel erop toch 
een strakker effect geeft. 

Verder deed ik eigenlijk niet zo heel veel 
afgelopen week.
Oh, wat gaat de tijd toch snel.
Vanmorgen verzuchtte ik:
"oh, alweer vrijdag!"


Wat wel lukte was een beginnetje aan de vingerloze wanten 
uit het Kaffe Fassett boek.
Ze worden niet in het rond gebreid
dus het was even zoeken
hoe je averecht fair isle breit.
Maar gelukkig hebben we You Tube nog! 



maandag 3 november 2014

Klein geluk.

Vlak voor het weekend viel maand 2 van de
Stonefieldsquilt in de bus.


Naast de witte stof die ik als basis gebruik
wil ik ook de blauwe sterretjes stof 
vaak terug laten komen. 

Maar waar was die stof?

Voor ieder project gebruik ik een aparte bak 
met stoffen zodat niet  al mijn quilts op elkaar 
gaan lijken omdat steeds dezelfde stoffen
terugkeren. 

Nou kan Mevrouw Rafel niet zoeken.
Maar hoe moeilijk kan het zijn
als alle stoffen bij elkaar in een bak zitten?

Zoek, zoek,
maar geen sterretjesstof.

Nu was het afgelopen zaterdagmiddag zo mooi
buiten dat een ritje naar 
de Quilthoeve geen straf was. 


(Ja hoor, Meneer Google doet het weer:
de foto's draaien.
Even het hoofdje draaien!) 
Deze sering stond in de voortuin van de oude Mevrouw in bloei!
Dus dat uitstapje was echt geen straf. 


Ik kocht een halve meter stof.
Die ging in dit lieve zakje. 

Daar word ik toch zo gelukkig van.
Gewoon een bruin papieren zakje.
Maar dan wel opgeleukt.

Dat is toch een cadeautje voor jezelf? 

En de stof?
Die vond ik vanmiddag terug tussen het stapeltje blokken dat 
al klaar is.

Ook zin in een gelukje? 


Een flink aantal jaren geleden borduurde ik deze merklap van 
Permin of Copenhagen. 
En sinds die tijd ligt het patroon er maar.
Ik doe er niks meer mee. 

Maar misschien is er onder de jullie lezers wel 
iemand die het heel graag wil hebben.
Dus maak ik er maar een give-away van.

Wil je kans maken op het patroon laat dan 
een berichtje achter op het blog.
Je kunt reageren tot en met zondagavond 9 november.
Dan loot ik de volgende dag naar wie 
het patroon gaat.