maandag 15 april 2024

Het sneeuwt!

Het sneeuwt hier.

Allemaal roze blaadjes van mijn sierkers.

Het duurt maar zo kort.

Al die roze pracht.

Nauwelijks een week.

En met het verwachte slechte weer zal 

al 

het moois wel snel verleden tijd zijn.


En buiten achter was het eigenlijk nog 

te winderig 

om lekker buiten te zitten.

Dan maar een stoel dichtbij het raam.

Gezellig breien achter glas.


Nog 6 patroontjes en dan is de sjaal af.

Deze lieve kleurtjes liggen al klaar.

Ook afgemaakt:


De laatste rand van de ouderwetse gehaakte deken.

Maar ik heb nog geen beslissing genomen over een

rand.

Misschien doe ik er nog wel een randje

blokken bij.

Het is een leuk werkje voor buiten.

De deken wordt dan wel heel erg zwaar.

Ik haak hem van katoen.

Wol is geen optie en acryl?

Daar kan ik niet tegen. 

Hatsjoe! 


Even snel een foto maken van het boek dat ik nu lees.

Het boek heet in het Nederlands:

Een losse draad.

En gaat over de borduurgroep van de Kathedraal

van Winchester.

Het verhaal speelt zich af in de vroege jaren 30.

En is gedeelte op waarheid gestoeld.

De borduurgroep maakt 

kussens en knielkussens voor de kerk.

En het leuke is dat de ontwerpen nog steeds 

via Google te vinden zijn.

Die borduurgroepen bestaan nog steeds in Engeland.

Prachtig verhaal.

Echt een aanrader.

De schrijfster ken je misschien van het boek:

Het meisje met de parel.




 

maandag 8 april 2024

Ouderwets

Vorige week moesten jullie mij een 

weekje missen.

Ik had echt geen inspiratie.

En ook heel weinig nieuws.


 Het was gewoon een saai werkje:

mijn sjaal afbreien.

Niet dat dat gelukt is.

Ik moet nog 8 keer een driehoekjespatroon.

Nu het voorjaar wordt wilde ik mijn 

blauwe wollen jas weer gaan dragen.

En voor koude ochtenden is een sjaal 

dan nog lekker.

Zo'n wat dunnere jas draag ik eigenlijk 

maar een paar weken per jaar.


Deze week maakte ik het borduurtje af.

ik ben er niet erg tevreden over.

Dus wacht ik even met het op mijn nieuwe 

dagboek te plakken.

Er is alweer een ander werkje onderweg.



Wat er uit de mottenballen kwam was deze gehaakte deken.

Veel van de blokken haakte ik nog bij mijn 

moeder in het verpleeghuis.

"Kind wat ouderwets!"

zei de oude mevrouw nog.

Er moet nog een rand blokken aan  

en 

een rand.

Een mooi werkje voor buiten.


Mocht je nu ook zin hebben om aan zoiets te beginnen;

het patroon kun je al googelend 

vinden als

rustic lace square blanket.



maandag 25 maart 2024

Wiebelig!


 Ze heeft een beetje een wiebelig nekje,

deze jongedame.

En veel haar.


Nog een kleine stukje en dan is de rand ook af.

Het ene werkje komt beter uit de verf dan het andere.

Bovendien ben ikzelf een beetje

wiebelig.

En komt er dus ook niet zoveel werk uit mijn handen.

Wel lekker op de bank met een dekentje.


Lekker lezen.

Mevrouw Rafel leest geen bloed.

Normaal niet.

Maar ik hoorde dat dit wel meeviel.

En Anna schrijft zo mooi.

Het bleek een pageturner.

Het moest uit.

Maar eerlijk gezegd: 

een spannend boek is niks voor haar.

Volgende week hoop ik je meer te kunnen 

laten zien.

Voor vandaag geef ik me weer over aan de 

wiebeligheid.






maandag 18 maart 2024

Rustiek.


 Goedemorgen allemaal.

De paastak staat weer.

Het was echt tijd om het in huis weer gezellig te maken.

Al die regen.

Maar nu is het heerlijk zonnig en de tuin roept.

Ik moet nog heel wat klaar maken zo na de winter.


Deze week kostte de vogelsjaal de meeste tijd.

Ergens was iets fout gegaan en dat werd 

achteruit breien.

En misschien wel een beetje onneuzen,

zoals we dat hier noemen.


Dat onneuzen kwam me ook wel te pas bij het 

afmaken 

van deze quilt.

Hij is inmiddels meerderjarig 

en 

hoort allang het huis uit te zijn....

Ik maakte hem in 2003.

21 jaar geleden dus.



Begon optimistisch met doorquilten.

Heel lang geleden.



Inmiddels doe ik het zo.

Want dat fijne werk gaat echt niet meer.

Rustiek dus.

Ergens in mijn hoofd is er een stemmetje dat zegt:

"Maar dat kan toch niet!"

Ooit was ik beginnend quiltster en op een cursus

had en medecursist het over een quilt 

die zo lelijk gequilt was,

het leek wel of de rijgdraden er nog in zaten! 

En dat heeft een plekje in mijn hoofd gekregen.



We maakten het patroon in onze quiltgroep.

De inspiratie was een van de antieke quilts van 

het Quiltersgilde.

Maar we wilden het een moderne twist geven.

Wat was het die zomer warm.

Ik zat iedere middag heerlijk hier op het noorden in 

het atelier.

Tafel voor het raam.

Radio op Tour de France.

Een mooie herinnering.

maandag 11 maart 2024

Saai.

Er gebeurt hier helemaal 

niks spectaculairs.

De hexjes quilt rust nog steeds uit.

Daar moet ik eerst meer tijd en rust 

voor vinden

om aan elkaar te zetten,

Want dat is een reuzeklus.

En eerst moet ik mijn nieuwe dagboek 

wat leuker maken.


 Dus begon ik met een klein borduurtje.

Wat gaat daar toch weer veel tijd in zitten! 


Ik zocht wat oude portretjes op.

En tekende nog wat nieuwe.


En verder is er het 

tijdverslindende 

werk aan de vogelsjaal.



Elke naald is weer anders.

En ik schrijf het patroon altijd uit.

Zo van: 8 blauw, 2 rood, 1 blauw.

Het patroon herhaalt zich dan na 32 steken.

Dat werkt voor mij het beste.

Ideaal werk waarbij je echt niet kunt 

piekeren

of 

verzinnen 

welke boodschappen je morgen moet halen.

Bovendien beloonde ik mezelf met een 

mooi boek.


Het vierde deel van de 

Waldfriede-serei.

Het speelt in het Berlijn na de tweede wereldoorlog.

In de tijd dat deze stad geblokkeerd werd door de Russen.

Ik had van de vorige delen echt gesmuld.

En probeer nu te voorkomen dat ik het in 1 ruk uitlees.



maandag 4 maart 2024

O,o hondjes.

Wat is Puckje toch een brekebeentje.

Of een pechvogel.

Nou ja, toch ook weer niet.

Zijn mondje heelt mooi.

Hij kreeg antibiotica en hoewel er afgesproken was

on zijn gebit schoon te maken.

Om te kijken of dat zou helpen,

hoefde dat toch weer niet.

Dus stond ik donderdagmorgen om 8 uur 

voor niks bij de dierenarts,

Nou! Wat een fijne meevaller.


Dit weekend was hij alweer stevig aan het knabbelen.

Natuurlijk willen  ze allebei 

dezelfde knabbel.

Pfft.

Maar dit weekend versprong hij zich en nu moet ik hem de trap op dragen...


Zo te zien wordt dit een kort blogje.

Want ik deed niet zoveel.

Voor mijn nieuwe dagboek heb ik een 

borduurtje nodig voor de kaft.

En eigenlijk ben ik een borduurster.

Ik begon al enthousiast op mijn derde.

Sommige lezers kennen de kaften nog wel die ik vroeger maakte.


Zoals deze.

Dat doe ik niet meer.

Het werd ook wel een kunstje.

Maar het staat wel leuk in de kast.


En ook de achterkant mocht er zijn.


Ja! en het wordt lente.


Ik kon de verleiding niet weerstaan en kocht allerlei leuke zakjes zaad

bij de Action.

Spotgoedkoop.

En ik zie wel of ze uitkomen.

Bij de Action denk ik altijd aan het liedje 

"Action Anny."

van Jeroens Clan.

Zoek het maar het maar eens op op You Tube.

Ik hoorde het op een avond op Radio 5.

Meestal zit ik 's avonds na de afwas even bij de radio 

te spelen met lapjes en draadjes.

En toen kwam het voorbij.

En volgens mij zijn er niet alleen Action Anny's.





 

maandag 26 februari 2024

Kwakkelen!

Ach, die arme Puck is toch zo aan  het 

kwakkelen.

Vanmiddag maar weer naar de dierenarts.

Hij heeft een bacteriele infectie in zijn mondje.

En die houden we er haast niet onder.

Vorige week was hij ook al de klos.

Jaarlijkse prik.

En gistoortjes.

Hij heeft heel veel medelijden met zichzelf.

En zit verslagen in een hoekje.

Kwakkelen!

Dat deed de regenton ook.


Hij liep over! 

Nou is dat niet zo gek met al die regen 

de laatste week.

Maar het hoort niet. 

De hel tuin stond blank.

Dus werd het emmertjes water eruit halen.

Gelukkig was de loodgieter er snel bij.

En wat kwam eruit:

er zat een walnoot in de toevoerslang.

Wat gebeurt er allemaal in de dakgoot?

We hopen nu weer op een beetje voorspoed.

De hexagonquilt ligt nog steeds uit te rusten.


Vrijdag wel even op het atelier gezeten.

Er gebeurde niks spectaculairs.


Maakte een gebreid dametje af.


Het lijkt erop dat ze vliegende haast heeft om 

boodschappen te halen met haar blauwe mandje.



M'n alles-in-een-boek is vol.

Dus moest ik een nieuw boek klaar maken.

Aan de zijkant van de bladzijden maak ik altijd 

een rand.

Soms met washitape,

Maar ook wel met een leuk papiertje.

Of een rand in patroon knippen of ponsen.

Lekker fris voor de lente. 

Zo'n ruitje.


Ik maak altijd een paar bladzijden klaar om 

te gaan schrijven.

Zo heb ik nooit last van een leeg blad.


Daarvoor maak ik ook tekeningetjes.

Zodat ik die kan inplakken wanneer ik weer 

bladzijden klaar maak.

Collagefodder,

collagevoer, noemen we dat.

Sommige mensen moeten altijd erg lachen omdat fodder. 

Fodder is gewoon voer.

Hoewel ik het altijd associeer met slobber 

dat we vroeger naar het varken brachten.

Niet dat wij nog een varken hielden voor de slacht.

Maar ik herinner me wel het varken van een 

van mijn tantes.

Dat arme beest stond in een klein hokje op de tuinderij.

En werd in het najaar geslacht.

Bij mijn moeder, we spreken nu rond 1920 

stond het varken op het achterplaatsje.

Hoe vaak ik haar niet heb horen vertellen hoe bang ze was 

als hij weg moest.

Door de keuken en gang naar de straat.

Gelukkig was er in de woonkamer een bedstede

waar ze zich in kon verstoppen.

Stel je voor dat ik hier achter nog een varken had.

Dan was ik dit blogje met een nog ergere klaagzang begonnen.

Want dat beest had vast iets gemankeerd,,,

Ik ga wel naar de slager. 

O ja, en dan moet je tegenwoordig direct melden dat je

flexitarier bent.

Want anders....